به گزارش دنیای موسیقی- زینب زارع: «بیا با من مدارا کن…» شاید شما هم الان ادامه این شعر را با صدای شهرام شکوهی در ذهنتان میخوانید، خوانندهای که تکآهنگهای گوش آشنایی دارد و از اواسط دهه۸۰ به صورت حرفهای فعالیتش در این فضارا شروع کرده است. او که البته مقطعی کم‌کارتر شده است، این روزها به فکر اتفاق تازه‌ای برای ادامه فعالیتش در این حوزه است. در ادامه با او که ۸مرداد هم تولدش بود، گپی زدیم و از حالوروز این روزهای موسیقی شنیدیم.
از اصل داستان و با حال و هوای موسیقی پاپ شروع کنیم، با توجه به روندی که این موسیقی طی کرده، این فضا را امروز چطور می‌بینید؟
در وهله اول فکر می‌کنم که این فضا از عمق فاصله گرفته و خیلی بیشتر سطحی شده است. این اتفاق باعث می‌شود که دیگر کارها ماندگار نباشند و بعد از مقطعی شنیده شدن از یاد بروند یا برای مخاطب دیگر آن جذابیت را نداشته باشند.
و در کنار بحث عمق آثار که از آن گفتید، چه برآوردی از کارهای پاپ نسل بعد از خودتان دارید؟
به هر حال چهره‌های خوبی هم در بین خواننده‌های این نسل هستند که با بیشتر ماندن و بیشتر کار کردن، کارهای بهتری هم از آنها خواهیم شنید، با همه اینها تا همین الان هم کارهای خوب کم نداریم اما بحثی که قبل‌تر از آن گفتم، درباره جریان غالب این فضا است و به استثناها کاری ندارم.
یعنی جریان غالب این نسل را بیشتر سطحی می‌بینید؟
به هر حال این جریان خیلی به روز پیش می‌رود و در واقع با محیط بازار طرف است و همراه شده. البته خرده‌ای هم نمی‌شود گرفت چرا که کار موسیقی یک جورهایی صنعت است و اقبال مخاطب در آن فاکتور خیلی مهمی است به همین دلیل خیلی وقت‌ها برای به روز بودن و همراهی با این فضا خوانندگان هم مجبوراند تا آهنگ‌هایی را بخوانند که شاید خودشان هم در زمان ضبط و خواندشان حس می‌کنند که چندان قوی نیست. با همه اینهابه هر حال انگار آنها هم ناچاراند که برای جور درآمدن دخل‌و خرج‌های تولیدشان سراغ صنعت شدن این حیطه و کارهایشان بروند. البته امیدوار هستیم که در آینده اتفاقات بهتری رخ دهد.
با این تفاسیر همانطور که گفتید دیگر ردی از ماندگاری در کارهای جدیدتر نمی‌بینیم…. .
خیلی چیزها نیازی به تاییدیه گرفتن ندارند، خود شما هم اگر به موسیقی‌های مختلف دقت کنید، می‌توانید متوجه شود که آیا این کار قابلیت ماندگار شدن را دارد یانه. در واقع یک مخاطب عادی موسیقی هم می‌تواند به این جریان واقف شود که آیا سال‌ها بعد ردی از این اثر میماند یا همان احساس خوب را ایجاد می‌کند یا نه؟ اثری که مثلا بعد از گذشتن حدود ۱۰ سال همان حسی که بار اول شنیدهاید را در شما ایجاد کند یعنی ماندگار است، مثل برخی از اساتید که هرچه از کارهایشان می‌گذرد تبدیل به شراب نابتری می‌شود.
این تشخیص برای ماندگاری با چه المانهایی باید اتفاق بیفتد؟
این جریان به موارد زیادی ارتباط دارد و نمی‌شود کلی از آن گفت در این میان حتی چیزهایی هستند که شاید تصورش کمی هم سخت باشد، مثلا حال کلی جامعه در مقطعی که آن قطعه پخش شده یا اگر شخصیترش کنیم حال خود فرد در زمان شکلگیری کار جزو برخی از این المان‌ها هستند که البته اهمیت زیادی هم دارند. متاسفانه مدت‌ها است که حال خود آدم‌ها هم زیاد جالب نیست و این هم تاثیرش را می‌گذارد.
فکر میکنید دنیای موسیقی بعد از کرونا چه شکل و اوضاعی دارد؟
فعلا که چشم‌انداز درست ودرمانی از این بعد وجود ندارد اما به طور کلی در همه موارد فکر نمیکنم که فضای بعد از کرونا دقیقا شبیه قبلش باشد چون خیلی چیزها تغییر کرده است مثل انزوایی که همه به شکلی تجربه‌اش کردیم. من هم پیشبینی برای بعدش ندارم و امیدوار هستم هرچه شد خوب باشد. البته برای موسیقی از نظر اقتصادی که قطعا اوضاع بهتر می‌شود و شاید حتی کیفیت آن بهترهم شود چون این مدت خیلی‌ها توانستند بیشتر و عمیقتر به این مقوله فکر کنند چون بحث رقابتی آن تاحد زیادی از بین رفت و فرصتی برای بیشتر فکر کردن پیش آمده که شاید سبب خیر شود و باعث شود که آثار بهتری را بشنویم.
و خود شما چطور برنامهای برای این ادامه دارید؟
ما هم بیکار نبودیم اما من به دلیل مشکلات و بیماری قلبی که قبل از کرونا داشتم در مقطعی به این فکر کردم که دیگر به کل کار نکنم اما بعد به این نتیجه رسیدم که نمیتوانم چون موسیقی بخش مهمی از من شده و اگر حذفش کنم تکهای از روحم هم از دست می‌رود. به همین دلیل سعی هم میکنیم که به زعم خودمان خوب پیش برویم، خوب بودنی که جدا از بازاری بودن است و فضایی برای خوبتر شدن حال دوستمان فراهم می‌کند.
