به گزارش دنیای موسیقی، اردشیر کامکار درباره کتاب آموزش کمانچه گفت: «از سال های آغازین فعالیت هنری ام همواره در تلاش برای ارتقاء جایگاه کمانچه در موسیقی سنتی ایران بوده ام. در این رهگذر کوشش خود را برجنبه های گوناگون اعم از ساختن و نواختن قطعات مختلف (در قالب تکنوازی و گروه نوازی) تألیف و آموزش ارتقای سطح تکنیکی این ساز گمارده ام. اینک پس از دهه ها فعالیت مستمر در این عرصه، خوشحالم که کمانچه جایگاه والای خود را در موسیقی ایرانی یافته، آهنگسازان با امکانات وسیع برای آن می نویسند و نوازندگان جوان و توانا آن را بسیار پر احساس، توانمند و بیانگر می نوازند.
این بار تلاش خود را پس از سال ها آموزش، معطوف به تالیف کتاب آموزش پایه کمانچه بر اساس ویژگی های موسیقی ایرانی و موسیقی محلی کردم؛ و نتیجه آن کتاب حاضر است که می تواند در هنرستان و آموزشگاه ها مورد استفاده هنرجویان قرار گیرد.»
اردشیر کامکار، آهنگساز و نوازنده کمانچه و دف متولد سال ۱۳۴۱ در سنندج است. از دوران خردسالی نزد پدرش «حسن کامکار»، تئوری موسیقی و نوازندگی ساز ویولون را فراگرفت و در همان اوان کودکی به عنوان نوازنده ویولون و کمانچه، به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد.وی در سال ۱۳۵۹ در تهران همکاری‌اش را با گروه‌های شیدا و عارف آغاز کرد و هم‌زمان نکته‌ها و ظرایف ردیف‌های سازی و آوازی موسیقی کلاسیک ایرانی را نزد استادانی چون محمدرضا لطفی، پشنگ کامکار، داوود گنجه‌ای، محمدرضا شجریان و علی اصغر بهاری آموخت.
اردشیر کامکار همواره بر این اعتقاد بوده است که ساز کمانچه قابلیت‌های بسیاری در اجرای قطعات تکنیکی و پیچیده دارد و از این‌رو آثاری برای کمانچه تصنیف کرده است که اجرای چنین قطعاتی در موسیقی ایرانی بی‌سابقه بوده است.
وی در سال ۱۳۶۵، برای اولین بار با ساز کمانچه آثاری از ابوالحسن صبا را در آلبومی به نام «به یاد صبا» به همراه برادرانش پشنگ و ارژنگ کامکار منتشر کرد. «بر تارک سپیده» نیز با آهنگ‌سازی و نوازندگی او و تنظیم برای ارکستر توسط ارسلان کامکار که یک کنسرتو برای کمانچه و ارکستر سمفونیک است، یکی از مهم‌ترین آثار او محسوب می شود.
اردشیر کامکار نوازنده بسیاری از گروه‌های موسیقی بوده است و در آلبوم‌های بی‌شماری به عنوان نوازنده کمانچه، قیچک و دف حضور داشته است.
از اردشیر کامکار آثاری برای تکنوازی و دونوازی کمانچه به صورت نت و لوح فشرده منتشر شده است که از جمله آنها می توان به «بی غبار عادت» و «بر تارک سپیده» اشاره کرد.
وی در زمینه تدریس کمانچه نیز فعالیت‌های گسترده ای داشته است و سعی کرده تا تکنیک‌های کمانچه‌نوازان کشورهای همجوار مانند ارمنستان و آذربایجان را بررسی کرده و از آنها بهره بگیرد.
