به گزارش دنیای موسیقی- مازیار شاهی آهنگساز، مدرس و نوازنده: نگاهی که من در آهنگسازی این کار داشتهام، نگاهی قدیمی بوده است، هم در فرم آهنگسازی و هم در شعر که اثنی عشری زحمتش را کشیده است. خیلی مرسوم است که ما آثار گذشتگان را بازسازی و اجرا کنیم. من خیلی علاقه دارم به موسیقی دوره قاجار اما نگاه و پسندم به این سمت است که اگر می خواهم در آن حال و هوا کار کنم، در آن شیوه خودم کاری بسازم. حالا پیشدرآمد باشد، رنگ، چهار مضراب، و ….
ولی اینکه ما چرا کار را در قالب یک تکآهنگ منتشر کردیم باید بگویم به این علت است که خیلی پیچیده شده زندگی این روزها، مثلا اگر یک آهنگساز بخواهد با یک خواننده ساز و آوازی را اجرا کند باید یک زیست مشترک هنری داشته باشند، بسیار با هم بنشینند و بسیار بسیار با هم ساز رده و عاطفه هم را خوب بشناسند. متر آواز هم را خوب بشناسند و با این موقعیتی که ما امروز داریم کار بسیار دشواری است. حالا محدودیتهای کرونا هم مزیر بر علت شده و واقعا سخت است که یک نوازنده و یک خواننده بتوانند سالها و ماهها و روزها را با هم بگذرانند، بنشینند و ساز و آواز را در کنار هم تجربه کنند تا نتیجه کار خوب دربیاید.
اگر هم می خواستیم چیزی را تدوین کنیم از آن هدف غائی کار که آن و لحظه است دور میشدیم، بنابراین در این شرایط مجبور شدیم نگاهمان را بسته به شرایط تغییر دهیم و از این رو هم تصنیف را به عنوان تک آهنگ در نظر گرفتیم. آن را منتشر کردیم.
سابقه آشنایی ما دو نفر با یکدیگر به خیلی سال پیش و قبل از آنکه امیر اثنی عشری خواننده گروه شیدا باشد، برمیگردد. دوست داشتم با او به عنوان یک رفیق قدیمی کار مشترکی هم داشته باشیم و این اتفاق افتاد و امیدوارم این ترانه بابی باشد برای فعالیتهای خوب بعدی.
مهمترین دغدغه من این است که هیچگاه موسیقی برایم تفنن نشود و هیچوقت کاری ارائه ندهم که سر سوزن به این فکر کنم که جو غالب جامعه دنبال چیست و همان را دنبال کنم. دغدغههاس بسیار بسیار جدیام را در قالب موسیقی بیان می کنم و خیلی برایم مهم است که در آثاری که ارائه میدهم چیزی کم نگذارم و با تمام توان و استعدادم پیش بروم. برایک هیچ فرقی هم ندارد که در حال نواختن برای هنرجو باشم یا در یک کنسرت بزرگ موسیقی یا آلبوم… من همیشه سعی میکنم با همه وجودم ساز بزنم و دوست دارم در دنیایی که این روزها تا حدودی کیفیتها را دستکم میگیریم کارهایی را ارائه بدهم که در آن موقعیت بهتر از آن نتوانیم ببینیم.
هرچند آدم وقتی بعد از مدتی هر کدام از کارهایش را بازنگری کند، ایرادهای فراوانی در آن پیدا میکند اما همه تلاشم این است که در لحظه خلق و ارائه اثر بهترین نتیجه ممکن را ببینم. خلاصه که تلاش میکنم بهترین خودم باشم، جدی باشم.. موسیقیام از نگاه خودم قرار نیست خیلی فراگیر باشد و دنبال انبوه مخاطب هم نیستم. ولی بیاندازه امیدوارم به حضور مخاطبان خاص. سالها پیش فکر نمیکردم این همه مخاطب جدی داشته باشیم برای موسیقیهایی که اصلا فراگیر نیستند اما افرادی خاص با سلیقه و درک هنری خاص آنها را دنبال میکنند. بنابراین بسیار امید دارم به مخاطب ایرانی و حالا میدانم در کنار موسیقی و هنر مصرفی موسیقی جدی هم مسیر خودش را میرود و راهش را ادامه میدهد. دلسرد نباشیم و دلگرم به ادامه کار…